آري تو راست مي گويي، آسمان مال من است،

پنجره، فكر، هوا، عشق، زمين، مال من است.

اما سهراب، تو قضاوت كن، بر دل سنگ زمين جاي من است؟

من نمي دانم چرا اين مردم، دانه هاي دلشان پيدا نيست.

صبر كن اي سهراب... قايقت جا دارد؟

من هم از همهمه ي داغ زمين دلگيرم.

به سراغ من اگر مي آييد، تند و آهسته چه فرقي دارد؟ تو هرجور دلت خواست بيا!

مثل سهراب دگر جنس تنهايي من چيني نيست كه ترك بردارد.

مثل مرمر شده است چيني نازك تنهايي من...

از آدمها دلگیر نشو

نیش زدن طبیعت شونه

سال هاست که به هوای بارونی می گن: خــــــراب... !!!!